อุบัติภัย หมายถึง น. ภัยที่เกิดจากอุบัติเหตุ.
น. เหตุที่เกิดขึ้นโดยไม่คาดคิด, ความบังเอิญเป็น.
[อุบาด, อุบบาด] น. การบังเกิด, กําเนิด, มักใช้เป็นส่วนท้ายสมาส เช่น พุทธุบาท (พุทธ + อุบาท), พุทธุปบาท (พุทธ +อุปบาท). (ป. อุปฺปาท; ส. อุตฺปาท).
[อุบาด, อุบบาด] น. การบังเกิด, กําเนิด, มักใช้เป็นส่วนท้ายสมาส เช่น พุทธุบาท (พุทธ + อุบาท), พุทธุปบาท (พุทธ +อุปบาท). (ป. อุปฺปาท; ส. อุตฺปาท).
ว. อัปรีย์, จัญไร, ไม่เป็นมงคล. (ป. อุปทฺทว; ส. อุปทฺรว).
น. วิธีการอันแยบคาย; เล่ห์กล, เล่ห์เหลี่ยม. (ป., ส. อุปาย).
น. คฤหัสถ์ผู้ชายที่นับถือพระพุทธศาสนาอย่างมั่นคง.(ป., ส. อุปาสก).
น. คฤหัสถ์ผู้หญิงที่นับถือพระพุทธศาสนาอย่างมั่นคง.(ป., ส. อุปาสิกา).